Islandia - Interior

Islandia to kraina niezwykle malowniczych i niczym z innej planety krajobrazów, a najbardziej niesamowite widoki skrywa niedostępny z pozoru interior (wnętrze wyspy). Jest to odludna i pustynna część wyspy, gdzie niegdyś szukali schronienia banici. Pomimo obecności wody spływającej z lodowców rosną tu tylko drobne porosty Islandia jest najrzadziej zaludnionym krajem Europy, a jej wewnętrzna część pozostaje najbardziej odosobnionym miejscem wyspy. Państwo wielkości jednej trzeciej powierzchni Polski jest zaludnione jak np. Gdynia czy Katowice. W interiorze działa kilka schronisk, prowadzonych przez Islandzkie Towarzystwo Krajoznawcze. Należy się jednak liczyć, że bez wcześniejszej rezerwacji może nie starczyć dla wszystkich podróżujących miejsca. Alternatywą pozostaje więc nocleg w namiocie - na dziko, bądź na jednym z licznych pól namiotowych. Miejscowe biura podróży regularnie organizują wycieczki do najpopularniejszych atrakcji interioru. Turyści obwożeni są specjalnymi autobusami przystosowanymi do ciężkich warunków drogowych. Ambitniejsi i śmielsi organizują wyprawę na własną rękę.

Dziś wnętrze Islandii przecina kilka wytyczonych szlaków turystycznych. Trasy te były znane od wieków, gdyż właśnie tędy mieszkańcy północnej i północno-wschodniej części wyspy zmierzali co roku do Þingvellir na obrady parlamentu (Althing). Warto wiedzieć, że większość bocznych dróg oraz cały niemal interior usłane są plątaniną mniej lub bardziej widocznych szutrowych dróżek, często przeciętych małymi strumieniami lub głazowiskami. Jeśli planujemy dotrzeć w najbardziej ciekawe miejsca to nieodzowną rzeczą jest samochód terenowy z napędem na cztery koła (a najlepiej dwa by w przypadku awarii nie zostać na dłużej odciętym od świata). Warto też wiedzieć, że w każdej chwili mogą się radykalnie zmienić warunki pogodowe, a telefony komórkowe wewnątrz wyspy mają ograniczony zasięg. Na południowo-wschodnim krańcu wyspy, a czasami też w Interiorze zdarzają się silne burze piaskowe. Ostrzegają przed tym odpowiednie pomarańczowe znaki. Wichury potrafią być tak silne, że przewracają nawet samochody. W razie zagrożenia należy schronić się w jednym z szałasów, skąd można wezwać pomoc.

Najpopularniejsze trasy po interiorze

Kaldidalur (droga nr F550)

Jest to najkrótsza ze wszystkich górskich tras widokowych przebiegających przez interior. Ma zaledwie około 65 km i łączy region Þingvellir z miastem Húsafell. Szlak wiedzie przez takie miejsca jak m.in. Biskupsbrekka (miejsce śmierci XVIII wiecznego biskupa), dolinę Kaldidalur (to właśnie od niej pochodzi nazwa drogi) oraz charakterystyczną górę Ok (1190 metrów n.p.m.). Na końcu droga wspina się na wysokość przeszło 700 metrów co gwarantuje piękne widoki. Nawierzchnia na całej długości drogi wykonana jest ze żwiru.

Kjölur (droga nr F35)

Trasa ta nazywana jest także Kjalvegur i łączy wodospad Gulfoss na południowym zachodzie z drogą nr 1, pomiędzy wioską Varmahlíð a Blönduós na północy. Jej długość wynosi około 164 km, których pokonanie samochodem zajmuje średnio 5 godzin. Mimo, że nawierzchnia na większej długości drogi wykonana jest ze żwiru to można pokonać ją zwykłym samochodem (bez napędu na cztery koła). Trasa może być także wykorzystywana jako skrót pomiędzy południową a północną częścią wyspy. Szlak ten znany był już w czasach średniowiecznych (przeczytać o nim można w islandzkich sagach) i przez wieki uchodził za niebezpieczny z powodu grasujących rozbójników. Dziś spotkać można tu jedynie turystów oraz piękne krajobrazy. Trasa wiedzie przez takie miejsca jak m.in. Þjófadalir (dolina złodziei), gorące źródła doliny Hveravellir czy znajdujący się przy drodze F347 łańcuch stożków wulkanicznych Kerlingarfjöll.

Sprengisandur (droga nr F26)

Trasa ta podobnie jak Kjölur łączy północ z południowym zachodem wyspy. Jest jednak od niej znacznie dłuższa, ponieważ ma aż 240 km długości. Szlak ten znany był już w czasach średniowiecznych tak samo przez wieki uchodził za niebezpieczny z powodu grasujących rzezimieszków. Krajobraz jest tu ekstremalnie surowy i pustynny, a bardzo trudne warunki pogodowe powodowały, że dawniej Islandczycy uważali, że miejsce to jest zamieszkane przez złe duchy i trolle. Pierwszy samochód przejechał tędy dopiero w 1933 roku i zajęło mu to niemal tydzień (dziś trzeba liczyć conajmniej 8 godzin). Trasa ta przeznaczona jest wyłącznie dla pojazdów terenowych (z napędem na cztery koła). Po drodze do pokonania jest kilka brodów. Warto pamiętać też, że rzeki często zmieniają koryto.

Öskjuleið (droga nr F88)

Jest to jedna z najpiękniejszych widokowo tras wiodących przez interior. Krajobraz jest tu niemal księżycowy, a po drodze mijamy takie atrakcje jak m.in. wulkany Aksja i Herðubreið. To właśnie tutaj przygotowywały się do loty na księżyc załogi statków Apollo. Szlak prowadzi przez odludne pustynne tereny na których występują groźne burze piaskowe. Bardzo często zdarzają się także wypadki ugrzęźnięcia pojazdów w piachu lub wodach potoku (problemy mają nawet wprawni kierowcy).

Najciekawsze atrakcje interioru

• Aksja (1510 metrów n.p.m) - rozległa kaldera wulkanu, otoczona ośnieżonymi górami Dyngjufjöll;
• Herðubreið (1682 metey n.p.m) - niezwykła samotna góra wyrastająca w samym sercu pustyni;
• Kverkfjöll (1929 metrów n.p.m.) - czynny wulkan w pobliżu którego znajdują się jaskinie z gorącymi źródłami.

Porady

• Wynajmując na miejscu samochód warto sprawdzić czy warunki umowy zezwalają na przejazd przez interior;
• Na drodze krajowej nr 1 (wokół brzegów wyspy) często można spotkać patrole, które w przypadku przekroczenia prędkości bezwzględnie wypiszą mandat;
• Na Islandii przez cały rok obowiązuje jazda ze światłami mijania, a każdy z pasażerów musi mieć zapięte pasy;
• Przed wyruszeniem w drogę koniecznie trzeba zapoznać się z bieżącym stanem dróg. Część z nich może być nieprzejezdna lub wyłączona z ruchu;
• W niektórych miejscach wyspy stacje benzynowe mogą być znacznie od siebie oddalone. Należy więc zawsze mieć w baku większy zapas paliwa;
• Większość dróg górskich jest otwarta dla ruchu dopiero od połowy lipca (otwarcie jest uzależnione od warunków pogodowych);
• Najwięcej wypadków drogowych zdarza się gdy rozpędzony samochód zjeżdża z drogi asfaltowej na gruntową;
• Przy drogach (lub nawet na nich) często napotkać można owce, sarny lub jelenie. Odpowiedzialność za spowodowanie śmierci zwierzęcia spoczywa na kierowcy;
• Zimowe wycieczki po interiorze wymagają dobrze wyszkolonych i w pełni wyposażonych grup pod kierownictwem osoby dobrze znającej okolicę lub wykwalifikowanego przewodnika.