Haapsalu to miasto portowe w zachodniej Estonii, położone nad brzegiem Morza Bałtyckiego nad zatoką Haapsalu. Jego początki sięgają drugiej połowy XIII wieku, kiedy to założona została tu pierwsza osada. Z uwagi na strategiczne położenie bardzo szybko przystąpiono do budowy twierdzy oraz katedry, która po spaleniu Parnawy przez Litwiniów stała się główną siedzibą biskupstwa Ozylii (półautonomicznego księstwa obejmującego tereny dzisiejszych estońskich prowincji Saare, Lääne, Pärnu i Hiiu). W XVII wieku, przejęcie księstwa Estonii przez oddziały Szedzniei, zamek przestał pełnić funkcje strategiczne. Jakiś czas później w trakcie wielkiej wojny północnej w 1710 roku gdy Estonia znalazła się pod rosyjskim panowaniem ówczesny Car Piotr I Wielkie nakazał wyburzyć część murów obronnych obracając tym samym zamek w ruinę. Haapsalu to także znane i cieszące się niezwykle dużą popularnością uzdrowisko klimatyczne i balneologiczne (borowina). Pierwsze sanatoria wybudowano tu już w pierwszej połowie XVIII wieku. W owym czasie częstymi bywalcami byli tu Car Aleksander II czy wybitny rosyjski kompozytor Piotr Czajkowski.
Zwiedzanie
W mieście znajdują się malownicze ruiny średniowiecznego kompleksu budynków o charakterze sakralno-obronnym. W skład założenia wchodzą m.in. wzniesiony w XIII wieku zamek biskupi oraz pochodzący z tego samego okresu gotycki kościół katedralny św. Mikołaja. W okresie średniowiecza przez blisko trzy stulecia świątynia pełniła funkcję głównej siedziby kapituły i biskupstwa Ozylii. Na przestrzeni wieków twierdza była sukcesywnie powiększana i modernizowana, a swój ostateczny kształt uzyskała w pierwszej połowie XVI wieku w czasach panowania biskupa Johannesa IV Kievela. W XVIII wieku cały kompleks popadł w ruinę. Częściowo odbudowany kościół został ponownie zniszczony w czasie II wojny światowej. Innym wartym uwagi zabytkiem Haapsalu jest wzniesiony na początku XX wieku drewniany dworzec kolejowy z zadaszonym peronem. Jest to najdłuższy tego typu drewniany obiekt w całej Europie.
