Pustelnia św. Jana z Dukli - panorama

Dukla to niewielka miejscowość w południowo-wschodniej Polsce, położona nad rzekami Jasiołką i Dukiełka, u podnóża góry Cergowej (716 metrów n.p.m.) na północnym skraju Beskidu Niskiego. Tym co przyciąga tu wielu wiernych i turystów jest usytuowana w pobliżu miasteczka, na wzgórzu Zaśpit, Pustelnia św. Jana z Dukli. Samotnia założona została w 1769 roku, tuż po beatyfikacji błogosławionego Jana. Wtedy też wzniesiona została tu pierwsza murowana kaplica. Jak głosi jedna z miejscowych legend przyczynkiem do wybudowania świątyni było objawienie się św. Jana właścicielce Dukli, Marii Amelii w którym nakazał on wybudować w miejscu swej pustelni kaplicę. Niestety budowla została doszczętnie zniszczona w czasie pożaru jaki nawiedził to miejsce w 1883 roku. Niespełna 5 lat później za sprawą Cezarego Męcińskiego wzniesiono, kolejną drewnianą kaplicę. Ona także nie przetrwała do czasów obecnych, bowiem zastąpiona została w latach 1906-1908 trzecią z kolei, tym razem murowaną kaplicą. Budowla reprezentuje neogotycki styl, a w jej wnętrzu podziwiać można namalowaną przez sanockiego malarza Władysława Lisowskiego polichromię przedstawiającą życie błogosławionego Jana. W bezpośrednim sąsiedztwie kaplicy znajduje się drewniany dom rekolekcyjny, zwany także domem pustelnika oraz taras ze sztuczną grotą, mieszczącą źródełko, z którego czerpią wodę pielgrzymi.

Jan z Dukli

Jan z Dukli to polski święty katolicki, pustelnik i franciszkanin. Urodził się około 1414 roku w Dukli koło Krosna w rodzinie mieszczańskiej Dźwigów. Naukę pobierał w swoim rodzinnym mieście, a później przeniósł się do Krakowa. W młodości przebywał w pustelni na wzgórzu Zaśpit w Trzcianie koło Dukli. Opuściwszy pustelnię (około 1434 roku) wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych - franciszkanów, gdzie pełnił funkcję gwardiana klasztoru w Krośnie. W późniejszym czasie pełnił też urząd kustosza kustodii - przełożonego franciszkańskiego okręgu lwowskiego. W wieku 60 lat przeszedł do surowszej gałęzi Zakonu, zwanej w Polsce bernardynami (od imienia św. Bernardyna ze Sieny). Pod koniec życia poważnie chorował i utracił wzrok. Zmarł w 1484 roku i został pochowany we Lwowie w tamtejszym kościele bernardyńskim. Po jego śmierci bardzo szybko został otoczony czcią wiernych. Obecnie jego relikwie znajdują się w rodzinnej Dukli.

mail