Chartres to miasto w środkowej Francji, położone na malowniczym płaskowyżu w dolinie rzeki Eure (dopływ Sekwany). Jego początki sięgają zamierzchłych czasów starożytnych, kiedy to znajdowała się tu niewielka celtycka osada zwana Autricum lub Carnutum. Swego czasu było to centrum druidyzmu, uważane na najważniejsze miejsce kultu w Galii. Według jednej z miejscowych legend w III wieku przybyli tu pierwsi chrześcijanie misjonarze. Przemierzając okolicę w jednej z grot odnaleźli celtycką rzeźbę brzemiennej kobiety, którą uznali za wyobrażenie najświętszej Marii Panny. Po uznaniu tego faktu za cud zapadła decyzja o budowie w sąsiedztwie groty niewielkiej kaplicy. Niespełna wiek później Chartres stanowiło już siedzibę ważnego biskupstwa. W mieście wzniesiono także pierwszą, romańską katedrę, która zniszczona została przez Normanów w IX wieku. Nowa świątynia, pod wezwaniem Marii Panny wzniesiona została w latach 1000-1023 na polecenie ówczesnego biskupa Chartres - Fulberta. W tym samym czasie przy katedrze założona została słynna szkoła chartryjska, skupiająca wybitnych teologów i filozofów. Z biegiem lat uczelnia ta zyskała status jednego z najważniejszych ośrodków intelektualnych Europy. To właśnie tutaj w 1150 roku św. Bernard z Clairvaux wezwał do zorganizowania pierwszej krucjaty. Pod koniec XII wieku Chartres zostało dotkliwie zniszczone w wyniku pożaru. Doszczętnie zrujnowana została wówczas także miejscowa katedra. Pożogę przetrwał jedynie cudowny Welon Matki Boskiej, który w 876 roku ofiarował miastu Karol Łysy (wnuk Karola Wielkiego). Jeszcze w tym samym wieku przystąpiono do odbudowy miasta oraz świątyni. W rezultacie prac trwających do 1260 roku powstała tu jedna z największych i najpiękniejszych gotyckich katedr w Europie. Zarówno sposób jej budowy jak i wyposażenie wnętrza stały się wzorem dla budowniczych innych świątyń zarówno we Francji jak i całej Europie. W 1417 roku Chartres zostało zdobyte i zajęte przez wojska burgundzkie dowodzone przez księcia Jana bez Trwogi, a niespełna dwadzieścia lat później miasto zostało wcielone do Francji. W 1594 roku w miejscowej katedrze miała miejsce uroczysta koronacja Henryka IV (1553-1610) na króla Francji. Był to jedyny taki przypadek w historii, ponieważ wszyscy pozostali monarchowie tradycyjnie koronowani byli w katedrze w Reims. Ciężki okres w dziejach Chartres nastąpił w czasie rewolucji francuskiej (1789-1799), kiedy to zniszczone zostało wiele zabytkowych budowli. Ucierpiała także katedra, w której m.in. spalono średniowieczny posąg Matki Boskiej.
Zwiedzanie
Obecnie w pełni odrestaurowane miasto każdego roku przyciąga swoim urokiem setki tysięcy turystów. Jednym z najcenniejszych zabytków miasta jest usytuowana na malowniczym wzgórzu nad brzegiem rzeki okazała średniowieczna gotycka katedra pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny (Cathédrale Notre-Dame de Chartres). W swoim obecnym kształcie świątynia ta powstała na przełomie XII i XIII wieku w miejscy starego, zniszczonego przez pożar romańskiego kościoła. Katedra określana bywa często mianem "Biblii w kamieniu" i "Duchowym manifestem czasów średniowiecza". Świątyni udało się przetrwać liczne zawirowania historii włącznie z rewolucją francuską i dwiema wojnami światowymi, dzięki czemu dziś podziwiać można ją w oryginalnym średniowiecznym kształcie. W jej wnętrzu warto zwrócić uwagę na XIII wieczną posadzkę z charakterystycznym labiryntem ułożonym z jedenastu przerywanych, koncentrycznych okręgów. Jego trasa licząca 262 metry symbolizuje drogę krzyżową, którą niegdyś wierni pokonywali na kolanach w ramach pokuty. Obecnie katedra w Chartres uznawana jest za jedną z najpiękniejszych i największych budowli sakralnych we Francji. W 1979 roku świątynia została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pozostałe ważne zabytki Chartres to m.in. stanowiący pozostałość po dawnym klasztorze Benedyktynów kościół św. Piotra (Église Saint-Pierre), odbudowana po zniszczeniach wojennych XII wieczna kolegiata św. Andrzeja (Collégiale Saint-André), dawny pałac biskupi (obecnie siedziba Muzeum Sztuk Pięknych), XVI wieczny kościół Saint-Aignan (Église Saint-Aignan) oraz liczne bogato zdobione kamienice i domy mieszczańskie.
