Horezu to niewielka miejscowość w środkowej Rumunii, położona na Wołoszczyźnie, około 25 km w kierunku wschodnim od miasta Râmnicu Vâlcea. Tym co przyciąga tu wielu turystów oraz wiernych z całego kraju jest usytuowany na obrzeżach miasta na malowniczym wzgórzu okazały prawosławny klasztor (Mănăstirea Hurezi). Świątynia ta stanowi obecnie jeden z największych i najwspanialszych monastyrów jakie spotkać można na terenie Oltenii (kraina historyczna w Rumunii stanowiąca zachodnią część Wołoszczyzny). Monastyr założony został w 1690 roku przez ówczesnego hospodara Wołoszczyzny i późniejszego świętego kościoła prawosławnego Konstantyna Brincoveanu (1654-1714). Architektura klasztoru reprezentuje szczytowe osiągnięcie (spotykanego głównie na Wołoszczyźnie) stylu Brâncovenesc. Stanowił on idealne połączenie architektonicznej równowagi z bogactwem wykutych szczegółów oraz malowideł dekoracyjnych. W przeszłości świątynia pełniła funkcję książęcego mauzoleum oraz głównego ośrodka kulturalnego Rumunii. Konstantyn założył tu także bibliotekę w której zgromadzono potężną kolekcję niezwykle cennych rękopisów oraz starodruków. Serce całego kompleksu klasztornego stanowi przepiękna cerkiew pod wezwaniem wezwaniem św. Konstantyna oraz jego matki Heleny. Świątynia ta charakteryzuje się typowym układem dla epoki Brâncovenu. Składa się z nawy, przednawia, trzech absyd oraz otwartego przedsionka. W jej wnętrzu warto zwrócić uwagę na monumentalny ikonostas oraz malowidła ścienne przedstawiające nie tylko sceny religijne, ale i postacie członków rodziny Brincoveanu. Ponadto w murach okalających klasztor odnaleźć można także m in. barokową wieżę obserwacyjna, kaplicę, dzwonnicę, refektarz oraz cele mniszek (dawniej mnichów). Obecnie w pełni odrestaurowany klasztor udostępniony jest dla zwiedzających. W 1993 roku Monastyr w Horezu został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
