Fado
Święta i tradycje

Fado (los, przeznaczenie) to popularny gatunek muzyczny w Portugalii, powstały w XIX wieku w biednych dzielnicach portowych miast. Te nastrojowe piosenki, określane często mianem "portugalskiego bluesa" wykonywane są przez jednego wokalistę przy akompaniamencie dwóch gitar. Przy czym jeden z nich gra na typowej portugalskiej gitarze z owalnym pudłem rezonansowym, a drugi akompaniuje mu na typowej gitarze akustycznej. Swoimi korzeniami fado sięga do tradycji średniowiecznych trubadurów, wędrujących od miasta do miasta z pieśniami o zranionych uczuciach czy bólu rozstania ze swoją wybranką serca. istnieje także teoria, że wykonawcy fado zainspirowali się muzyką ludową pochodzącą z północnej Afryki, skąd przybyli arabscy mieszkańcy Lizbony. Pierwszą udokumentowaną pieśniarką fado była Maria Severa Onofriana (1820-1846), która zdobyła uznanie oraz rzesze wielbicieli śpiewając pieśni w tawernach Lizbony. Jej śpiew uwieczniony został w 1931 roku w pierwszym nakręconym w Portugalii filmie dźwiękowym. Opowiada on historię młodego mężczyzny ogarniętego miłością do pięknej cyganki imieniem Severa będącej także kobietą o urzekającym głosie. Dziś Maria uznawana jest także za prekursorkę zwyczaju noszenia przez śpiewaczki czarnego szala podczas występów. Swój największy okres popularności fado przeżywało w połowie XX wieku, kiedy to rozpowszechnione zostało poza granicami kraju przez inną znaną portugalską śpiewaczkę Amálię Rodrigues (1920-1999). Była ona tak uwielbiana w swoim kraju, że po śmierci, uroczystości żałobne trwały aż trzy dni.

Fado

Istnieją dwa główne nurty klasycznego fado. Pierwszy z nich pochodzi z Lizbony i śpiewany jest zarówno przez mężczyzn jak i kobiety. Drugi zaś, wywodzi się z Coimbry i śpiewany jest wyłącznie przez mężczyzn. W Coimbrze dowodem uznania dla artystów wykonujących posępne pieśni jest odchrząkniecie, a nie oklaski. Obecnie fado usłyszeć można w większości tawern, kawiarni czy pubów działających w Lizbonie lub Coimbrze. Pieśni te opowiadają przeważnie o niespełnionej lub utraconej miłości, trudach życia, marzeniach o dalekich podróżach czy zwykłych sprawach życia codziennego. Nowością są kluby, w których młodzież tańczy fado grane i śpiewane przez wieloosobowy zespół.